Напачатку ХVII ст. у г. Брэсце з’явіліся бернардзінцы — члены каталіцкага манаскага ордэна святога Бярнарда (Бернардзіна) Сіенскага. Прыйшлі яны з Польшчы, дзе ў Кракаве ў 1453 г. быў заснаваны манастыр. Галоўнай мэтай бернардзінцаў на Беларусі былі місіянерская праца сярод праваслаўнага насельніцтва і пастырская дзейнасць. Апраналіся бернардзінцы ў сутану цёмна-шэрага колеру з капюшонам, плашч, насілі пояс з белай воўны.